Lief Rotterdam.

Ik geef je mijn gevoelige snaar, span hem niet te strak, wees lief en laat hem zachtjes fieren maar bespeel mij niet.

Ik geef je mijn gevoelige snaar, span hem niet te strak, wees lief en strijk over mijn hart met de intense klanken van geluk en verspeel mij niet.

Ik geef jou de juiste snaar, wees lief en laat hem mij dan zachtjes raken maar breek mij niet.

De vagina.

Jij vruchtbare wond, ongeschonden als een nieuwe open roos, je verspreidt je geuren over het net geschoren lid. Dit lid is nog niet getekend en wacht op een signaal van haar, wees vooral voorzichtig en hou je lidmaatschappas maar klaar. Ongeschonden komt ze langs, hij ontdooit en weet een goed lid verslapt nooit.

Het kruisje van de vrouw.

Ik hou van geurende bloemen, gekruid suddervlees, sperma vagina vochtige luchten, hou van fabrieksrokerige pijpende vrouwen bespoten met Chanel, dierentuinluchten onder de oksels en geef me er nog vijf.

Maar mensen er zijn grenzen. Ik wil het kruisje van de vrouw niet ruiken het inleggertje gedrenkt in kamille lavendel gedoopt, hoef niet te willen ruiken en mijn neus verbranden in deze verscheurende stinkende chemie. Liever de geuren van de ondergeplaste dakloze dan een vrouw fris gehuld in een deken van bloemenluchten uit haar kut. 

Depressie.

De hersenen knarsen en kraken in het bezeten hoofd, niet te zien voor wie het niet gelooft. Te veel gedachten, prikkels en pijnen, zoveel bittere tranen tot lijden.
De schedel kapot gespleten geslepen maar onvermoeibaar scherp elk naar gevoel weet bloot te geven. Ik leg mijn hersenen netjes naast mij neer de rest van het lijden doe ik wel de volgende keer.

Grote ogen.

Ode aan Kees van Dongen.

De vrouw moet mooier lachend met haar wimpers naar omlaag, de huid satijnig mat met parels lang van lenigheid elegant en traag.

Gekleurd door rode lampen vrouwen zo mooi in japonnen strak gehuld de lippen zachtjes machtig rood omgekruld. Het is smullen van die kleuren de lippen het mooie rood. Een droom van de man die niets verhult geen tegenspraak duldt. 

Genietend mag je kijken naar een doek gekleurd zo fijn laat mij in deze tijd die kleurrijke Rotterdamse dichter zijn.

Filmpje: Rotterdamse Keet geht Loos.